نقش بریکس پلاس در توسعه کریدورهای ترانزیتی و تأثیر آن بر تجارت جهانی

BRICS Plus, with its new members Iran, Egypt, the UAE, Saudi Arabia, and Ethiopia, has emerged as a major player in international logistics and transportation. By controlling key transit routes such as the Suez Canal and the Strait of Hormuz, and developing international corridors like the North-South Corridor, BRICS Plus is redefining global trade flows. This article examines the group’s role in developing transit infrastructure, its impact on global trade, and the challenges it faces.

The Importance of Transit Corridors in Global Trade

Transit corridors, such as China’s Belt and Road Initiative or the North-South Corridor, serve as critical arteries for global trade. These routes enable the efficient and cost-effective movement of goods across continents. BRICS Plus, with members strategically located in key geographic regions, has significant potential to enhance these corridors. For instance, Egypt’s control over the Suez Canal, Iran’s access to the Persian Gulf and Caspian Sea, and Brazil’s key Atlantic ports provide strategic advantages for global logistics development.

Iran’s Role in Transit Corridors

Iran, as a new BRICS member, plays a central role in developing transit corridors. Its geographic position as a bridge between Asia, Europe, and the Middle East facilitates the integration of East-West and North-South trade routes. The North-South Corridor, stretching from India to Russia via Iran, is a flagship project for BRICS Plus. This corridor can significantly reduce transit time and costs between India and Russia, boosting trade between these nations.

Additionally, Iran’s development of ports like Chabahar provides access to the Indian Ocean, serving as a gateway for Indian and Chinese goods to reach Middle Eastern and European markets. Iran’s expanding railway infrastructure, part of the 382,000-kilometer BRICS rail network, further enhances the group’s transport capacity.

BRICS Plus Logistics Cooperation

BRICS Plus is focused on developing transport infrastructure to enhance its global competitiveness. For example, Russia’s proposal to establish a BRICS grain exchange could stabilize pricing and boost intra-group grain trade. In 2023, BRICS countries produced 1.17 billion tons of grain, accounting for 42% of global production. With new members, this figure has risen to 1.24 billion tons.

Moreover, BRICS Plus is working to create a network of transport routes independent of Western-controlled pathways. This is particularly critical given Western sanctions that have disrupted traditional trade routes. For instance, oil sanctions on Russia and Iran have pushed these countries to develop alternative transit corridors.

Logistical Challenges

Despite its potential, BRICS Plus faces logistical challenges. Some member states, such as Ethiopia, lack sufficient port infrastructure despite their strategic location in the Horn of Africa. Additionally, political and economic tensions, particularly between China and India, could hinder logistics cooperation. External pressures, such as US tariff threats in 2025, may also discourage investment in transit projects by some members.

Impact on Global Trade

The development of transit corridors by BRICS Plus could reshape global trade dynamics. By reducing reliance on Western-controlled routes like the Panama Canal or the Strait of Malacca, BRICS Plus can redirect trade flows toward alternative pathways. This not only boosts intra-group trade but also empowers developing nations to play a more active role in global commerce.

Furthermore, transit corridor development can attract foreign investment. For example, Chinese investments in Iran’s Chabahar port and Egypt’s Suez Canal projects could enhance these countries’ trade capacities. Such investments also create jobs and strengthen local economies.

Conclusion

BRICS Plus is positioning itself as a leader in global trade through its focus on transit corridors and logistics infrastructure. The roles of Iran, Egypt, and other new members are critical to this process, but success depends on overcoming internal and external challenges. By continuing this trajectory, BRICS Plus could emerge as a powerful alternative to the Western-dominated trade system.

Source: Eghtesad Moaser - Strengthening the Interests and Rights of Developing Economies

نقش بریکس پلاس در توسعه کریدورهای ترانزیتی و تأثیر آن بر تجارت جهانی

بریکس پلاس، با عضویت کشورهای جدید مانند ایران، مصر، امارات، عربستان سعودی و اتیوپی، به یکی از مهم‌ترین بازیگران در حوزه لجستیک و حمل‌ونقل بین‌المللی تبدیل شده است. این گروه با کنترل مسیرهای کلیدی ترانزیتی مانند کانال سوئز و تنگه هرمز، و همچنین توسعه کریدورهای بین‌المللی مانند شمال-جنوب، نقش مهمی در بازتعریف جریان‌های تجاری جهانی ایفا می‌کند. در این مقاله، به بررسی نقش بریکس پلاس در توسعه زیرساخت‌های ترانزیتی، تأثیر آن بر تجارت جهانی، و چالش‌های پیش‌رو پرداخته می‌شود.

اهمیت کریدورهای ترانزیتی در تجارت جهانی

کریدورهای ترانزیتی، مانند کمربند و جاده چین یا کریدور شمال-جنوب، به‌عنوان شریان‌های اصلی تجارت جهانی عمل می‌کنند. این مسیرها امکان انتقال سریع و کارآمد کالاها بین قاره‌ها را فراهم می‌کنند و به کاهش هزینه‌های لجستیکی کمک می‌کنند. بریکس پلاس با داشتن اعضایی که در نقاط استراتژیک جغرافیایی قرار دارند، پتانسیل بالایی برای تقویت این کریدورها دارد. برای مثال، مصر با کنترل کانال سوئز، ایران با دسترسی به خلیج فارس و دریای خزر، و برزیل با بنادر کلیدی در اقیانوس اطلس، موقعیت‌های استراتژیکی برای توسعه لجستیک جهانی فراهم می‌کنند.

نقش ایران در کریدورهای ترانزیتی

ایران، به‌عنوان یکی از اعضای جدید بریکس، نقش محوری در توسعه کریدورهای ترانزیتی دارد. موقعیت جغرافیایی ایران، که به‌عنوان پل ارتباطی بین آسیا، اروپا و خاورمیانه عمل می‌کند، امکان اتصال کریدورهای شرق-غرب و شمال-جنوب را فراهم می‌کند. کریدور شمال-جنوب، که از هند به روسیه از طریق ایران امتداد می‌یابد، یکی از مهم‌ترین پروژه‌های ترانزیتی بریکس است. این کریدور می‌تواند زمان و هزینه حمل‌ونقل بین هند و روسیه را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهد و به افزایش تجارت بین این دو کشور کمک کند.

علاوه بر این، ایران با توسعه زیرساخت‌های بندری مانند بندر چابهار، امکان اتصال به اقیانوس هند را فراهم کرده است. این بندر می‌تواند به‌عنوان دروازه ورود کالاهای هندی و چینی به بازارهای خاورمیانه و اروپا عمل کند. توسعه راه‌آهن در ایران نیز، که بخشی از شبکه ریلی 382 هزار کیلومتری بریکس است، نقش مهمی در افزایش ظرفیت حمل‌ونقل این گروه ایفا می‌کند.

همکاری‌های لجستیکی بریکس پلاس

بریکس پلاس با تمرکز بر توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل، به دنبال افزایش رقابت‌پذیری خود در بازارهای جهانی است. برای مثال، پیشنهاد مسکو برای راه‌اندازی بورس غلات بریکس می‌تواند به کنترل قیمت‌گذاری و افزایش تجارت غلات بین اعضا کمک کند. کشورهای بریکس در سال 2023 حدود 1.17 میلیارد تن غلات تولید کردند، که 42 درصد از تولید جهانی را تشکیل می‌دهد. با پیوستن اعضای جدید، این رقم به 1.24 میلیارد تن افزایش یافته است.

علاوه بر این، بریکس پلاس با توسعه همکاری‌های لجستیکی، به دنبال ایجاد شبکه‌ای از مسیرهای حمل‌ونقل است که مستقل از مسیرهای تحت کنترل غرب باشد. این امر به‌ویژه در شرایطی که تحریم‌های غربی مسیرهای تجاری سنتی را مختل کرده‌اند، اهمیت زیادی دارد. برای مثال، تحریم‌های نفتی علیه روسیه و ایران، این کشورها را به سمت تقویت مسیرهای ترانزیتی جایگزین سوق داده است.

چالش‌های لجستیکی

با وجود پتانسیل بالای بریکس پلاس در حوزه لجستیک، این گروه با چالش‌هایی نیز مواجه است. یکی از مهم‌ترین موانع، کمبود زیرساخت‌های حمل‌ونقل در برخی از کشورهای عضو است. برای مثال، اتیوپی، با وجود موقعیت استراتژیک خود در شاخ آفریقا، فاقد زیرساخت‌های بندری کافی است. همچنین، اختلافات سیاسی و اقتصادی بین اعضا، مانند تنش‌های چین و هند، می‌تواند همکاری‌های لجستیکی را مختل کند.
علاوه بر این، فشارهای خارجی، به‌ویژه از سوی آمریکا، می‌تواند توسعه کریدورهای ترانزیتی را با مشکل مواجه کند. تهدیدهای تعرفه‌ای دونالد ترامپ در سال 2025، که شامل تعرفه‌های 10 درصدی اضافی بر صادرات کشورهای بریکس به آمریکا است، می‌تواند انگیزه برخی از اعضا برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌های ترانزیتی را کاهش دهد.

تأثیر بر تجارت جهانی

توسعه کریدورهای ترانزیتی توسط بریکس پلاس می‌تواند نظم تجاری جهانی را تغییر دهد. با کاهش وابستگی به مسیرهای تحت کنترل غرب، مانند کانال پاناما یا تنگه مالاکا، بریکس پلاس می‌تواند جریان‌های تجاری را به سمت مسیرهای جدید هدایت کند. این امر نه‌تنها به افزایش تجارت بین اعضا کمک می‌کند، بلکه به کشورهای در حال توسعه امکان می‌دهد تا نقش فعال‌تری در تجارت جهانی ایفا کنند.

علاوه بر این، توسعه کریدورهای ترانزیتی می‌تواند به جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی کمک کند. برای مثال، سرمایه‌گذاری چین در پروژه‌های زیرساختی در ایران و مصر، مانند توسعه بندر چابهار و کانال سوئز، می‌تواند به افزایش ظرفیت تجاری این کشورها کمک کند. این سرمایه‌گذاری‌ها همچنین به ایجاد مشاغل جدید و تقویت اقتصادهای محلی منجر خواهد شد.

نتیجه‌گیری

بریکس پلاس با تمرکز بر توسعه کریدورهای ترانزیتی و تقویت زیرساخت‌های لجستیکی، در حال تبدیل شدن به یک نیروی پیشرو در تجارت جهانی است. نقش ایران، مصر و سایر اعضای جدید در این فرآیند حیاتی است، اما موفقیت این گروه به توانایی آن در غلبه بر چالش‌های داخلی و خارجی بستگی دارد. با ادامه این روند، بریکس پلاس می‌تواند به‌عنوان یک جایگزین قدرتمند برای نظام تجاری تحت سلطه غرب ظاهر شود.

منبع: اقتصاد معاصر – تقویت منافع و حقوق اقتصادهای در حال توسعه